Krzyż Czynu Zbrojnego Polskiej Samoobrony na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej

**Drukuj**
**Szczegóły**
**Kategoria: Publikacje**
**Odsłony: 14397**

Ostatnio czytając  relacje o uroczystościach kresowych , w różnych regionach kraju, trafiam na informacje o wzmożonej aktywności  przedstawicieli Środowiska Żołnierzy Polskich Oddziałów Samoobrony z Kresów Południowo-Wschodnich II RP. Pomijając w tym miejscu pewne kontrowersje związane z historią tego środowiska można by się tylko cieszyć gdyby nie pewne ale. Podczas tych uroczystości w imieniu tego środowiska jest wręczany ?krzyż POS? który dla wielu osób jest zagadką a innych wprowadza w błąd, szczególnie wtedy gdy organizatorzy zbyt mało wyjaśniają  zebranym o samoobronie kresowej. W tym miejscu warto wrzucić kamyk do ogródka kombatantów 27 WDP AK zrzeszonych w OW ŚZŻ AK, którzy zaniedbali  nie tylko sprawy edukacyjne i ale przede wszystkim sukcesję międzypokoleniową. Młodzież uczestnicząca w takich uroczystościach wychodzi zdezorientowana a  autentyczni członkowie samoobrony kresowej czują się zakłopotani.  Słowo wyjaśnienia kogo mam na myśli pisząc ?autentyczni członkowie samoobrony?. Każdy kto zapoznał się z historią ?Samoobrony Ludności Polskiej na Kresach, doskonale orientuje się , że był to ruch przechodzący kilka faz rozwoju. Na początku bardzo spontaniczny organizowany przez bardzo różnych przywódców lokalnych  społeczności , nie tylko przez byłych wojskowych ale nauczycieli  i  księży . Dla Polaków żyjących na Kresach w zgodzie wieloma nacjami, ?Rzeź Wołyńska?  1943 r. była zaskoczeniem. Polskie państwo podziemne tworzyło struktury ruchu oporu przeciwko głównemu okupantowi Niemcom całkowicie nie spodziewając się zdradzieckiego ciosu ze strony byłych obywateli II RP. Dlatego dopiero po pierwszej fali mordów na bezbronnej ludności polskiej konspiracyjne struktury AK podjęły próby włączenia się w proces samoobrony. Zaowocowało to powstaniem oddziałów  partyzanckich AK  w wielu rejonach Kresów. Oddziały te były więc niejako wyższą formą krzepnącej Samoobrony Polskiej. Epilog historii ?Samoobrony  Polskiej na Kresach? to   Istriebitielnycje  Bataliony powstałe w 1944 r. z inicjatywy władz sowieckich z chwilą zajęcia Kresów przez Armię Czerwoną. Niezaprzeczalnym faktem jest, że wtedy fala zbrodni OUN-UPA rozlała się na Kresy Południowo Wschodnie. Sytuacja ludności polskiej była bardzo trudna bo w osiedlach pozostały tylko kobiety, dzieci i starcy. Mężczyźni w sile wieku trafili w ramach powszechnej mobilizacji do wojska i cała obrona spoczęła na młodzieży do 18 roku życia. Sowietów nie tyle interesowała obrona ludności cywilnej co oczyszczenie zaplecza za frontem z nacjonalistów ukraińskich którzy zmierzali ku ?Samostyjnej Ukrainie?. Polacy nie mieli specjalnego wyboru jak iść  ?z wrogiem iść na wroga?. Dlatego młodzież polska wstępowała do tworzących się ? Istriebitielnych Batalionów? gdzie dowódcami byli sowieci. Owszem trafiały się przypadki, że w szeregi tej formacji trafiali osieroceni młodzi Polacy, żądni zemsty po wymordowanych rodzinach, ale w większości przyczyną był przymus obrony tych co jeszcze żyli.  Bataliony te funkcjonowały mniej więcej do połowy 1945 r. czyli do chwili opuszczenia przez Polaków swoich ziem ojczystych. Tyle tytułem wyjaśnienia skąd wzięło się Środowisko Żołnierzy Polskich Oddziałów Samoobrony z Kresów Południowo-Wschodnich II RP. Temat  ?Samoobrony Polskiej na Kresach? jest nadal wielkim wyzwaniem dla badaczy i historyków dlatego tych kilka słów jakie tu zostały napisane to tylko sygnał dla organizatorów uroczystości kresowych by nie wszystko wsadzali do jednego worka. Zapraszając młodzież warto przygotować się do takiego spotkania i przekazywać faktyczną historię bez niedomówień i przekłamań. Trzeba wyraźnie powiedzieć, że  kombatanci  IB lub jak sami siebie nazywają POS wchodzą w skład wielośrodowiskowego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych który rozpoczął działalność w kwietniu 1990 roku. Dalej, że związek ten integruje w swoich szeregach żołnierzy i kombatantów skupionych w środowiskach  z Wojska Polskiego, żołnierzy Września 1939 r., z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, z Armii Krajowej, z Batalionów Chłopskich, z Armii Ludowej,  Polaków wcielonych do jednostek Armii Radzieckiej, najmłodszych kombatantów - żołnierzy "Synów Pułku", byłych więźniów politycznych i obozów koncentracyjnych. Do Związku należą również członkowie z innych środowisk (m.in. uczestników tajnego nauczania i żołnierzy 1920 roku). Działalność poszczególnych środowisk koordynują wybieralne Krajowe Rady Środowisk, które reprezentują swych członków wobec władz Związku we wszystkich sprawach związkowych, przedstawiają wnioski i postulaty środowisk, a także mogą zgłaszać kandydatów do władz związkowych. Zasady działania Krajowych Rad Środowisk określają ich regulaminy zatwierdzone przez Zarząd Główny Związku. Wszystkie środowiska kombatanckie reprezentują na zewnątrz Zarząd Główny i zarządy terenowe Związku. Na wniosek Rady Krajowej Środowiska Żołnierzy Polskich Oddziałów Samoobrony z Kresów Południowo-Wschodnich II RP Zarząd Główny ZKRP i BWP podjął uchwałę o ustanowieniu odznaki pamiątkowej "Krzyż Czynu Zbrojnego Polskiej Samoobrony na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej". Odznaka, razem z dyplomem, nadawana jest za udział w obronie Polaków na Kresach Wschodnich II RP przed zbrojnymi formacjami OUN-UPA w latach 1939-1945 oraz za popularyzowanie i utrwalanie pamięci o ludziach i ich czynach w walce o niepodległość Polski podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu. Krzyż nadaje prezes Zarządu Głównego ZKRPiBWP na wniosek Prezydium Rady Krajowej Środowiska Żołnierzy POS, które pełnić będzie funkcję Kapituły Krzyża. Wnioski lub wykazy o nadanie wymienionej w nagłówku odznaki pamiątkowej należy przesłać do Zarządu Głównego ZKRPiBWP. Odznaki i dyplomy wydawane będą po uregulowaniu przez wnioskodawcę należności w wysokości 56 zł. Jeżeli Odznaka będzie przyznana na wniosek prezesa Zarządu Głównego ZKRPiBWP, to koszt Odznaki zostanie pokryty ze środków funduszu statutowego ZG Związku. W specjalnej Uchwale Rady Krajowej Środowiska Żołnierzy Polskich Oddziałów Samoobrony z Kresów Południowo-Wschodnich II RP, dotyczącej ustanowienia odznaki napisano: Odznaka stanowi pamiątkowy znak czynu zbrojnego żołnierzy polskiej samoobrony, którzy walczyli na Kresach Wschodnich ze zbrojnymi formacjami nacjonalistów ukraińskich spod znaku OUNUPA, w obronie ludności polskiej w latach II wojny światowej. Z powyższych względów ma ona charakter i znaczenie krzyża wojennego i nadawana jest głównie uczestnikom tych walk oraz pośmiertnie ich rodzinom, kolegom i przyjaciołom. Krzyż może być również przyznawany i innym osobom, które wspierają nasze kresowe środowisko kombatanckie, popularyzują i utrwalają pamięć o naszym czynie zbrojnym i bohaterskich obrońcach Kresów Wschodnich. Krzyż nie jest aktem wyróżnienia ani nagrody, a więc mogą być nim honorowane różne osoby fizyczne, organizacje kresowe, środowiska kombatanckie, władze terenowe i samorządowe, organizacje społeczne, kulturalno-turystyczne, młodzieżowe, charytatywne itp., w tym również i kościelne. Mogą być nim także odznaczane sztandary wyżej wymienionych urzędów, środowisk i władz terenowych oraz podobnych organizacji. Każdego kto to przeczytał zapewne zastanawia uniwersalność tego odznaczenia, ale skoro służy to popularyzacji Kresów zostawmy to w spokoju. Szkoda jedynie, że nie ma do dziś jednoznacznego odznaczenia kresowego które samo w sobie było by wartością i honorem dla odznaczonych.

Informacje o związku zaczerpnięte z http://www.kombatantpolski.pl/f_o_nas.html

http://www.kombatantpolski.pl/2009_10_art2.html

**Konsola diagnostyczna Joomla!**

**Sesja**

**Informacje o wydajności**

**Użycie pamięci**

**Zapytania do bazy danych**

**Pliki językowe z błędami**

**Wczytane pliki języka**

**Nieprzetłumaczone frazy języka**