Do wolonatriuszy

Poszukujemy wolontariuszy do prowadzenia na FB tematycznych fanpage. Zgłoszenia ślijcie na adresy z zakładki "Napisz do nas".

Szlak bojowy 27 WDP AK

 

Dołacz do akcji

Logowanie

Jutro, tj. 18 kwietnia przypada 71. rocznica niewyjaśnionej śmierci Jana Wojciecha Kiwerskiego ps. "Oliwa", dowódcy 27 WDP AK.

Jan Wojciech Kiwerski urodził się 23 maja 1910 r. w Krakowie jako syn le­karza ? Władysława i Marii z Rogalskich. Gdy miał 9 lat, umarł mu ojciec, zaś w 5 lat później ? matka. W 14 roku życia został przyjęty do Korpusu Kadetów Nr 2 (w Modlinie, przeniesiony w 1926 r. do Chełmna). W czerwcu 1928 r. otrzy­mał maturę z wyróżnieniem i jako jeden z najlepszych absolwentów skorzystał i. prawa wyboru broni, obierając sobie dalszą służbę w wojskach saperskich.

 

W czerwcu 1928 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Inżynierii w Warszawie, któ­rą ukończył w sierpniu 1931 r. w stopniu podporucznika i rozpoczął służbę w 3. baonie saperów w Wilnie, jako dowódca plutonu w 3. kompanii saperów, dowo­dzonej przez kpt. Franciszka Niepokólczyckiego (oficera, który wywarł duży wpływ na jego dalszą karierę wojskową). Wkrótce został przeniesiony na stanowisko in­struktora do szkoły podoficerskiej istniejącej przy 3. baonie saperów. W czasie służby w Wilnie dał się poznać jako oficer o wysokich umiejętnościach zawodo­wych i dużych zdolnościach dydaktycznych, zdobywając sobie szybko szacunek żołnierzy i uznanie przełożonych. 19 marca 1933 r. otrzymał przyspieszony awans ?ia porucznika ze starszeństwem od 1 stycznia 1933 r.

Przeniesiony z Wilna do kompanii przepraw rzecznych Baonu Mostowego v Kazuniu w 1934 r., dowodził tam plutonem do lipca 1937 r., tj. do czasu powo-' iania go do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Studia w niej ukończył 18 sierpnia 1939 r. uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. Awans do stopnia kapi­tana uzyskał już wcześniej, 19 marca 1939 r., stając się wówczas jednym z naj­młodszych kapitanów w WP.

20 sierpnia 1939 r. wyjechał do Grodna, do rejonu mobilizacji 33. Rezerwowej Dywizji Piechoty, aby objąć funkcję oficera operacyjnego sztabu Dywizji, wcho­dzącej w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej ?Narew". W czasie walk Grupa ?Narew" 6 września przeszła w bojach nad Narwią i Bugiem. Część żołnierzy 33. Rezerwowej Dywizji Piechoty dotarła wkrótce do rejonu działania Samodzielnej Grupy Operacyjnej ?Polesie". Wśród nich był też kpt. dypl. Jan W. Kiwerski. Po kapitulacji pod Kockiem (5 października 1939 r.) gen. Kleeberg pozwolił odejść z pola walki tym żołnierzom, którzy nie chcieli iść do niewoli. Jan W. Kiwerski skorzystał z tego pozwolenia.

Dotarł do Warszawy w listopadzie 1939 r., spotykając tam wkrótce mjr. Fran­ciszka Niepokólczyckiego. Od grudnia 1939 r. lub stycznia 1940 r. wchodził do *zw. sztabu dywersji SZP, stworzonego i kierowanego przez Niepokólczyckiego Kiedy w kwietniu 1940 r. powstał Związek Odwetu, jako organ walki bieżącej ZWZ, jego komendantem został mjr Franciszek Niepokólczycki, a oficerem opera­cyjnym i jednocześnie zastępcą komendanta ? kpt. Kiwerski. Od 1942 r. był dowódcą Oddziałów Dyspozycyjnych ZO, potem Oddziałów Dyspozycyjnych (?Mo-tor"-?Sztuka") Kedywu Komendy Głównej AK, używając pseudonimów ?Ziomek", Rudzki", ?Kalinowski", ?Lipiński", później ?Dyrektor". W listopadzie 1942 r. awansowany do stopnia majora.

Mjr Kiwerski często dowodził osobiście zespołami żołnierzy w akcjach dywer­syjnych. Najważniejsze z nich to tzw. ?Wieniec" (sparaliżowanie działalności warszawskiego węzła kolejowego), odbicie więźniów pod Arsenałem, organizowa­nie ucieczek aresztowanych żołnierzy podziemia z oddziału więziennego szpitala p.w. Jana Bożego w Warszawie, akcja w Celestynowie.

W grudniu 1943 r. mjr ?Oliwa" otrzymał nominację na stanowisko szefa sztabu Okręgu Wołyń. Udał się więc na Wołyń, aby zorientować się w panującej tam sy­tuacji. Wkrótce powrócił do Warszawy, aby zdać swoje dotychczasowe obowiązki i przygotować się do wyjazdu na nową placówkę. Tymczasem zmieniły się rozka­zy, z którymi dnia 2 lutego 1944 r. ?Oliwa" wyjechał do Kowla, a 5 lutego 1944 r. dotarł do kwatery dowodzenia płk. ?Lubonia". W myśl przywiezionych przez .Oliwę" rozkazów ?Luboń" miał udać się do Warszawy na nowe stanowisko, zaś mjr dypl. ?Oliwa" przejąć dowództwo Okręgu Wołyń. 18 lutego 1944 r. mjr ?Oliwa' objął dowództwo powstałej  z sił Okręgu  27. Wołyńskiej  Dywizji  Piechoty AK.

Na Wołyniu mjr dypl. ?Oliwa" dał się poznać jako bardzo wartościowy do­wódca, wykorzystujący wszystkie zdobyte w swej dotychczasowej pracy umiejętności i całe doświadczenie. Dokładnie i szybko rozpoznał poszczególne oddziały Dywizji i ich możliwości bojowe, wniósł nowe wartości w zakresie szkolenia żołnierzy Był przez nich szanowany i lubiany jako dowódca stanowczy, postępujący rzetel­nie.

Dnia 18 kwietnia 1944 r. w południe Jan Wojciech Kiwerski poległ tragicznie, w okolicznościach do dziś nie w pełni wyjaśnionych. Zwłoki ppłk. dypl. ?Oliwy" przewieziono do gajówki Stężarzyce i tam pochowano.

Ppłk dypl. Jan Wojciech Kiwerski ? ?Oliwa" odznaczony był Krzyżem Virtuti Militari TV klasy, V klasy i Krzyżem Walecznych.

Z małżeństwa z Izabelą z domu Dorożyńską pozostawił córkę, Barbarę.

PRÓBA USTALENIA PRZYCZYN I SPRAWCÓW ŚMIERCI PPŁK JANA WOJCIECHA KIWERSKIEGO DOWÓDCY 27 WDP AK

Kresowy Serwis Informacyjny

Serwis o Wołyniu

Serwis o Kresach

Polecane filmy

Wieczna Chwała Bohaterom

PAMIĘTAJ PAMIETAĆ

Zostań sponsorem serwisu

poprzez zamieszczenie w TYM miejscu swojej reklamy.

Zamówienie banneru reklamowego kliknij TU

Statystyki

**Użytkowników:**
6
**Artykułów:**
509
**Odsłon artykułów:**
4447007

**Odwiedza nas **124 gości** oraz **0 użytkowników**.**

 
Copyright © 2004 r. 27 WDP AK
Wykonano w Agencji Reklamowej Bartexpo

**Konsola diagnostyczna Joomla!**

**Sesja**

**Informacje o wydajności**

**Użycie pamięci**

**Zapytania do bazy danych**

**Pliki językowe z błędami**

**Wczytane pliki języka**

**Nieprzetłumaczone frazy języka**